Leestijd: 2 minuten. Afbeelding: Welmer Laan
Report over Buiten Westen
Van een overdosis liefde raak je Buiten Westen
Door Myrthe de Smit op donderdag 23 juli 2015
Het voelde als de eerste keer. Speciaal voor deze dag een outfit gekocht, helaas er gelijk uitgescheurd door een verkeerde inschatting betreffende mijn achterwerk. Uiteindelijk maar mijn favoriete broek aangetrokken voor net even dat extra zelfvertrouwen. Een broek die bovendien wat ruimer zit… Een beetje zenuwachtig en nieuwsgierig betrad ik het Westerpark. Mijn jasje gaat uit - de kluisjes zitten namelijk vóór de ingang dus berg ik deze op. De zon voelt fijn. Het publiek bestaat uit woest aantrekkelijke mensen. De muziek is opwindend vanaf de eerste seconde. Is dit festivalliefde?
Het aantal festivals dat jaarlijks wordt georganiseerd in Amsterdam ligt rond de 300. De lat lig hoog, maar de druk is niet te voelen. Voor het vierde jaar op rij is Buiten Westen strak uitverkocht. Buiten Westen leunt namelijk op elementen die samen de perfecte festivalformule vormen. Ik heb het dan over de Amsterdamse organisaties Pleinvrees, Next Monday's Hangover, ZeeZout, NGHTDVSN, Cartel en PaardenKracht. Wat wil je nog meer?
Het was love at first sight toen ik Pleinvrees op het festivalterrein ontdekte. Maar je houdt natuurlijk altijd je opties open en gaat niet voor de eerste de beste stage. Daarom wipte ik langs bij housy Cartel, de swingende ZeeZout stage en Next Monday’s Hangover welke verleidde met strelende techno.
Het was alsof alle artiesten retehard hun best hadden gedaan om de harten van het publiek voor zich te winnen. Iedere artiest wilde elke euro die wij hadden besteed aan ons kaartje waarmaken. Ik noem een Daniel Avery & Barnt, Illesnoise, Robert Bergman & Installar Funk, Job Jobse en Aeroplane. Fritz Kalkbrenner in het speciaal deed iedereen met elkaars tong dansen. En Alle Farben zou Alle Farben niet heten als hij niet voor een zoetgekleurde deephouse set zou zorgen. De DJ’s flirtten met het publiek, het publiek met de Dj’s, maar het publiek ook met elkaar. Als je dacht dat dat niet genoeg was, nou nee. Er was ook heel veel kwalitatief eten en lekkers te drinken en je werd snel geholpen door het personeel. Tsja, liefde gaat nu eenmaal door de maag.
Maar hé, eigenlijk is het niet meer dan normaal dat het publiek als prinsen en prinsesjes behandeld wordt. De gemiddelde prijs van een festivalkaartje ligt ver boven wat wekelijks geaccepteerd is. Vanaf nu dumpen we al die festivals die het net niet zijn en willen we alleen nog maar met liefde behandeld worden zoals Buiten Westen als de beste kan.
Ook de organisatie wilde niet dat deze dag tot een einde liep; ze lieten de bezoekers in een dikke rij naar de kluisjes wachten voor ze het terrein konden verlaten. Wij snappen het wel, wij wilden ook eigenlijk niet weg. Gelukkig is de liefde is sterk genoeg om te wachten tot de eerstvolgende keer.
