Leestijd: 3 minuten. Afbeelding: Nichon Glerum

Report over Oerol

Oerol was weer overal

Door Timo Kragting op maandag 17 juni 2019

In het bos, op het strand, op een van de vele campings, bij de supermarkt, in de ijssalon, naast de vuurtoren, bij de fietsenverhuur, langs haast ongerepte stukjes natuur, bij de buren, achter dat gekke deurtje, Oerol was weer overal en dat is top.

Want Oerol is een one of a kind. Geen festival heeft zo’n uitgebreid programma als het Terschellingse kunst-, theater- en muziekfestival. Soms moet je een klein uurtje fietsen om van de ene naar de andere show te geraken, maar dat is in de prachtige natuur van Terschelling absoluut geen straf.

Voorpret

Het begon allemaal al nog voor we vanuit Amsterdam vertrokken. Kaartjes voor de pont, lang parkeren in Harlingen, een fiets huren, een slaapplek fixen, het festivalbandje, de theatershows, het programma uitpluizen, het is allemaal deel van de voorpret en essentieel voor een weekendje Oerol.

Westerkeyn

Foto: Marleen Annema

Eenmaal daar zit de sfeer er al gelijk goed in. Bij de fietsverhuur maken mensen gemoedelijk een praatje met elkaar over welke shows dit jaar écht gezien moeten worden. We komen vrij laat aan, dus besluiten richting de Westerkeyn te fietsen. De Westerkeyn is het grootste, meest centrale festivalterrein. De mainstage, if you will. De Spaanse band La Sra. Tomasa wisselt latin af met drum and bass. Een gekke combinatie, die bij sommige dubstep invloeden wat duivels aanvoelt. Het is dag 1 en de knaldrang is goed te merken. Het gemêleerde publiek dat een gemiddelde leeftijd van dik boven de 30 kent, zit er al lekker in.

Gasten in het bos

Op dag twee hadden we wat theatershows op het programma staan. Te beginnen bij een show van jongerentheatergezelschap DEGASTEN. Het was indrukwekkend hoe ze gebruikt maakten van de omgeving. Een prachtig stuk bos, waar zo ver als je kon kijken het hele theaterstuk lang wel iets gebeurde. Een indrukwekkende emotionele show, dus tijd om even uit te waaien op het strand.

Alien abduction

Foto door: Nichon Glerum

Na een paar uur bourgondisch te hebben gegeten en gedronken aan het strand, vervolgden we onze weg naar wat een van de vreemdste ervaring uit m’n leven bleek te gaan worden. Bij de lichtsymfonie van theatermaker Touki Delphine, kreeg iedereen een zilver pakkie aan en werden we gevraagd om in een soort treintje door het bos en over de duinen te lopen. Dat, terwijl de zon langzaam onder ging en het steeds donkerder werd. De optocht deed vervreemdend aan, alsof we plots bij een sekte waren aangesloten. Eenmaal op de bestemming werd er met geluid en licht een hele indrukwekkende show afgespeeld. Soms euforisch, soms beangstigend. Telkens als ik om me heen keek en honderden mensen in zilveren pakjes met open mond naar de lichtshow zag staren, vroeg ik me af waar ik nu weer in beland was. Het leek wel een soort alien abduction. Heel vet, heel indrukwekkend, maar damn wat vreemd.

Straattheater

De zondag besloten we lekker rond te dwalen. Geen planning, nowhere to go, gewoon op gevoel een willekeurige kant op. Een absoluut hoogtepunt was de show van Maask. Een vocalist die met zijn stem en een loopstation een mix van reggae, drum and bass, hiphop en zelfs fucking hardcore wist te maken. Ook de show van MAN II CO in het grootste dorp van Terschelling, was heel sterk en een lang applaus waard. Verder zagen we kunst, bunkers, een prachtig uitzicht en meer, veel meer. Je maakt zoveel mee op zo’n weekend, het is absurd.

Eenmaal op de boot terug was de conclusie van het weekend eigenlijk simpel: Het was geweldig. Alles wat je op Oerol ziet en meemaakt streelt je culturele hart. Het is een weekendje in de natuur, alles tranquilo, even onthaasten. En het is bovenal het eerste festivalweekend ooit waar ik fitter van terugkwam, dan dat ik heen ging.