Leestijd: 1 minuut. Afbeelding: Shelley Kruiver

Report over Vunzige Deuntjes Festival

Mijn vunzige ontmaagding

Door Shelley Kruiver op woensdag 3 augustus 2016

Afgelopen weekend was het tijd voor mijn vunzige ontmaagding. Na een poosje langs elkaar schuren en glijden op de dansvloer en dirty talking op kevin little-muziek, bleef ik nat achter in het inmiddels vochtig geworden gras. Ik had namelijk geen poncho bij me. Maar deze nattigheid maakte niets uit op vunzige deuntjes. Het zorgde juist voor ontzettend veel verbroedering. Iedereen kroop bij elkaar onder een poncho of jas en danste met in plaats van naast elkaar.

Voor de regenbuien hing er ook al een ontzettend goede sfeer. De derde editie van het festival was in no time uitverkocht en dat merkte je. Het gemêleerde publiek had er zin in, er hing een goede vibe en iedereen had zijn best gedaan er extra lekker uit te zien. Naast het terug gaan naar mijn tienerjaren qua muziek kon je er ook tal van andere playdates doen. Van de karaoke caravan, waar je in de douchekopmicrofoon kon zingen en je eigen schuimparty kon creëren, tot een mechanisch surfbord omdat er zoveel meisjes met mooie billen waren (want meisje je bil is zo plat, ik kan op je surfen, SURF…). Verder was er een overvloed aan roze donuts, hamburgers, pizza’s, ijskoffie, gekoelde desperado’s in flesjes, lekker eten, veeeeel (te) lekker eten en schaafijs, kortom; foodheaven.

De line up, wat kun je erover zeggen. Dat ik kriebels in mijn buik krijg van Jay Johnson, of dat we eigenlijk al wisten dat Johny 500 zeer hitsig draait. Dat president Abstract echt de president is? De muziek was voor elkaar, punt. En dat je vier keer dezelfde tunes hoort, omdat je al vier uur lang los staat te gaan bij dezelfde stage is dan even niet anders. Dan ga je dus gewoon voor de vierde keer los op diezelfde tune. Niemand die er last van had.

Mijn ontmaagding beviel mij wel dus door die vunzige deuntjes laat ik mij graag vaker bespelen.