Leestijd: 2 minuten. Afbeelding: Rachel Ecclestone
Report over By the Creek Festival
Life is awesome By the Creek
Door Kai Kanters op dinsdag 11 juli 2017
“The Creek” ligt zo’n 20 pendelbusminuten van Utrecht Centraal af, pal naast de snelweg. Die 20 minuten in de bloedhete bus vlogen zo voorbij door feest-dj Buschauffeur. Over smaak valt te twisten, maar een feestje op de snelweg was het wel. Aangekomen bij het festival snap je gelijk waarom de organisatie voor deze locatie, wat verder van Utrecht, heeft gekozen. Het ligt aan een prachtig recreatiemeer waar je tussendoor even kon afkoelen. Rondom het water stonden 4 stages. De oevers werden weer met elkaar verbonden door een brug met halverwege een vijfde podium. De verschillende podia hier werden gehost door ZeeZout, Vunzige Deuntjes, KLEAR en Pablo Discobar. Het grootste podium was een tent met allemaal bewegende lampionnen aan de andere kant van de snelweg. De grootste troef van dit festival is het podium onder de snelweg. Een gigantische betonnen galmbak, waar BASIS de hele dag stampende techno had geprogrammeerd.
Het eerste deel van de dag was de eer vooral aan Utrechtse Dj’s om het publiek warm te draaien. Toen er een wolk confetti richting mijn lunch dwarrelde had ik pas door dat het hele terrein was volgelopen bij Broederliefde, die er al vroeg een feestje van maakten. Voor mij ging het pas echt los bij Ringo Live die bijna het beton van het viaduct liet bezwijken. Zijn industriële techno sloot echt perfect aan bij de setting. De glasheldere visuals met beelden uit horrorfilms maakten de duistere setting alleen maar beter.
In de tent wist De Sluwe Vos zijn set, die begon met house, redelijk ongemerkt meer en meer naar techno toe te brengen. Daarmee kwam ook de tent steeds verder tot een kookpunt en tegen het einde van de set ontplofte de tent volledig. Afkoelen deed ik onderweg naar het Zeezout Podium om de tweede helft mee te pakken van de set van Bicep en Optimo, die 4 uur lang mochten draaien. De set lag qua tempo een stuk lager, maar niet minder spannend. Beginnend bij old-school house en stukje bij beetje naar meer onderbroken beats. Tegen het einde van de set heb ik iemand werkelijk een kwartier lang totaal euforisch met zijn armen in de lucht gezien. Het laatste beetje energie werd eruit geperst door Eats Everything, die echt het publiek volledig wist te slopen. Bij mij had het in ieder geval gewerkt, want even voor het einde ben ik naar de bus terug gestrompeld.
Het brede aanbod aan muziek zag je ook terug aan het publiek. Van korpsballen tot aan de kapster op de hoek, van tieners op hun eerste festival tot doorgewinterde ravers, en van gouden tanden tot klappertanden. Echt complimenten voor de organisatie om zo’n bont gezelschap bij elkaar te brengen en samen zo’n groot feest te vieren, met een spannende programmering. Minder blij waren de bezoekers met de lange rijen om drinken te halen. Maar dat zien we door de vingers. Door het grote aantal podia voelde het kleinschalig aan met bij elk podium een unieke sfeer. Volgend jaar weer, want het was awesome by the Creek!
