Leestijd: 2 minuten. Afbeelding: Rhoda de Dobbelaere
Report over Into The Woods
Into the Woods 2019: De kunst van het timetable bijzaak maken
Door Denise van de Ree op woensdag 18 september 2019
Into the Woods is zo’n festival waar je heerlijk kunt verdwalen. Ieder bospaadje is anders, je wordt meegezogen in de indrukwekkende kunstinstallaties en voordat je het weet rol je de dansvloer op bij de Takkenstage. Ondanks dat de organisatie voor hun tiende verjaardag wederom een parel van een line-up heeft geboekt, hadden we dit keer geen enkele artiest gepland, om te kijken waar we uiteindelijk zouden belanden.
Bij aankomst van het groenovergoten bostheater werden we warm verwelkomd door verstopte minikabouters. Daar ontdekten we tegelijkertijd ook een splinternieuwe stage: Flower of Life. Dit bloemrijke podium was eerder dit jaar ook al op Wildeburg te vinden. Omdat het daar zo goed beviel, werd de stage hergebruikt op Into the Woods. Dat bleek een goede keuze want je kon er de hele dag genieten van typerende, Berlijnse Katerblau sounds. José Noventa strooide hier met hypnotiserende grooves, perfecte opwarmdeuntjes om de dag mee te beginnen.
Op weg naar de volgende stage, kwamen we werkelijk ogen te kort. Bomen waren versierd met glinsterende discobollen en kleurrijke lampenkappen, er prijkten reusachtige vlinders, libellen en een 8000 kilogram wegende stier tussen het woud en zelfs ruimteschepen en ufo’s hadden een welverdiend plekje gekregen in dit levensechte sprookje. Into The Groove was zo’n area waar stilstaan gewoonweg geen optie was. Dat kwam ongetwijfeld door de energieke houseklappers van Project Pablo. Een artiest die wij nog niet eerder hadden ontdekt, maar nu zeker aan het favorietenlijstje is toegevoegd.
Bij schemering komt het festival eigenlijk pas echt goed tot zijn recht. Wanneer we dachten dat we alles wel gezien hadden, kwamen er nóg meer gestoorde details en fluorescerende objecten tevoorschijn. Onze aandacht werd getrokken door de lichtgevende ‘stairway to heaven’ die leidde naar de Bosspot. Een stage waar aandacht werd besteed aan livemuziek. De laatste tijd zie je steeds meer live bands op festivals, maar de Bosspot is iets dat Into the Woods echt onderscheidt van anderen, omdat ze zich ieder jaar breder programmeren, zonder kwaliteit te verliezen. We werden omvergeblazen door de mannen van Polynation. Man, man, wat een waanzinnig hoogtepunt.
Hoe graag we hier ook wilden blijven, was het zonde om geen kijkje te nemen bij het Beukenbos. Je zag er geen hand voor ogen, maar dat boeide geen reet want hier gold maar één missie: de basten van de berken beuken. Technobaas Alan Fitzpatrick had dat in ieder geval heel goed begrepen met zijn knallende set vol pakkende vocalen. Een waardig einde van een voortreffelijke festivaldag.
Hoewel dit natuurlijk maar een kleine greep is van onze ervaringen, adviseer ik je om zelf ook zeker eens op ontdekkingsexpeditie te gaan op Into the Woods. Want wat is er nu leuker dan positief verrast worden tijdens het verdwalen?
