Leestijd: 2 minuten. Afbeelding: Pierre Zylstra

Nieuws

Haagse parel The Crave dreunt 't grastapijt onder de dansers vandaan

Door Gabriëla van der Hel op donderdag 7 juni 2018

Dat het grijze weer de pret niet zou drukken, stond vooraf eigenlijk al vast. Met zo'n line-up zijn er weinig factoren die the Crave kunnen tackelen. Toch een poncho in ’t kluisje voor ’t geval dát, immers slaat het weer aan de kust sneller om. Geen van de stages was overdekt, maar dat bleek achteraf ook nergens voor nodig. Een chill dagje hangen in ’t park? Niks daarvan, rake beats en een lekkere basslines volgden elkaar in rap tempo op. Met elke set barstte het gazon verder uit z’n voegen. Chillen doe je maar een andere keer.

Foto: Pierre Zylstra

Aurora Halal bij de mainstage was voor mij een hoogtepuntje. Een meid met lef om al rond 16.00 heftige acidtechno in ’t park te laten ronken, maar toch sloegen haar underground beats bij iedereen aan. De handen gingen opvallend vaak de lucht in. Ik heb deze Amerikaanse nog nooit eerder horen draaien, maar ’t zal voor mij niet bij deze keer blijven want zij zette echt de toon voor The Crave. Veel energieker kun je zo'n festivaldag niet beginnen.

Daaropvolgend ging het bij Deniro en daarna bij Matrixxman net zo goed los. Overal voelde je de bass, of je nou linksvoor bij de boxen stond of helemaal rechts achteraan bij de bar een biertje ging halen – ’t was knallen geblazen. Well done, geluidstechnici. Zichtbaar genietende fans en allom Haasgsche gezelligheid zorgden voor een warm bad. Een mainstagebad. 

Ook lonkten de sets van zowel The Egyptian Lover als Hessle Audio Trio veel publiek bij de District25 stage. Over de laatste combi (Ben UFO b2b Pearson Sound b2b Panaea) zei festivalganger Ekim: “Voor ’t eerst gespot op Dekmantel 3 jaar geleden en sindsdien een zieke musiccrush op. Draaien altijd supergoed!”, en dat kon ik alleen maar beamen. Nieuw woord voor in 't vocabulaire wel, musiccrush.

Foto: Pierre Zylstra

Bij de PIP stage was het twice upon a time die het publiek meer dan goed opwarmde met spacey beats in verschillende tempo’s voordat de 4 uur-durende set van de Noorse DJ Sotofett begon. Het was maar goed dat zijn set zo van zo’n lange duur was, want niemand kreeg genoeg van het dynamische muzikale verhaal dat de man had te vertellen.

Al met al staat The Crave als een huis. Een huis met Haagse gezelligheid en geweldige, bij vlagen snoeiharde muziek als fundament. Een recept dat nog heel wat jaren door kan.