Leestijd: 2 minuten.
Report over Amsterdam Open Air
Afteren ging nog nooit zo vlot.
Door Lotte den Toonder op donderdag 16 juni 2016
Na een prachtige en zonovergoten dag aan de Gaasperplas, was Amsterdam Open Air op z’n eind gekomen en verplaatste de zongebruinde menigte zich richting de uitgang van het terrein. De hypothetische vraag “JEZUS IS HET NU AL AFGELOPEN?!", bleef zoals altijd niet ongesteld, en de frustratie van het teleurgestelde festivalvolk was sterk aanwezig. Het is ten slotte voor niemand plezierig om rond elf uur tussen een grote massa een weg naar de uitgang te vinden om vervolgens dat hele end naar de bewoonde wereld af te leggen. En zie dan nog maar eens een (leuke) after te vinden. Gelukkig was het dit keer een ander verhaal. Het feestje moest nog begínnen.
Er lag namelijk een drijvend after-vlot van Chocomel op ons te wachten in de Gaasperplas waarop we nog even door konden gaan om onze kontjes te schudden. De vaart bleef er dus nog wel in. De mooie, houten boot begroette ons in volle glorie met haar prachtige lichtjes en wapperende vlaggetjes. Door de funky disco tunes waren de festivalgangers weer helemaal in hun element. Bij het betreden van de boot, werd ik meteen afgeleid door een lading koele Chocomel drankjes tegenover me. Doordat de zon flink had geshined die dag, was ik wel even toe aan een lekker, verkoelend drankje (#Daarhadikzinin). En potverdorie, ik werd geenszins teleurgesteld.
Met een lekker drankje in m’n hand genoot ik nog even wat langer van de mooie dag terwijl de boot ons voer richting het centrum van Amsterdam. Door de dansbare discobeats van Primo Disco was het vrijwel onmogelijk stil te staan, dus verscheidene dansmoves werden fanatiek uitgevoerd. Ik zag mensen boogie’en, groovy one-two'en, jolly jaywalken, salsadansen en, jazeker, ik heb ook twerktalentjes gedetecteerd. Toen er op een gegeven moment koptelefoons werden uitgedeeld voor de silent disco, ging het spreekwoordelijke dak er al helemaal af. Valse kreten galmden door de grachten en het was ongetwijfeld een prachtig tafereel voor de omwonenden; zo’n dobberend houten vlot van 10 meter vol met swingende mensen die mee staan te blèren met ‘Africa’ van Toto terwijl ze confettikanonnen afschieten in de lucht.
“Hou je (choco)muil", hadden ze wellicht ook gedacht.
Gelukkig was het mogelijk te loungen op de boot, want zo’n hele dag feesten bevordert je lichamelijke gezondheid niet op alle vlakken. Mijn rug had in ieder geval wat rust nodig, dus ik plofte neer op de gele banken en pakte er een chocomelkratje bij die fungeerde als voetenbankje. Helemaal prima. Voor ik het wist was de rit voorbij en strandden we aan de Amstel vlakbij club Air waar de officiële after plaatsvond. Voor de echte échte tijgers. Ik stapte echter (uitgeput en voldaan) op m’n fietsje om mijn bed op te zoeken. De leukste after had ik immers al achter de rug.
Foto's (c) Marty Marn
