Leestijd: 2 minuten. Afbeelding: Marc van der Aa

Report over A Day At The Park

A day at the (pret)park

Door Myrthe de Smit op dinsdag 28 juli 2015

A Day at the Park heeft het weer voor elkaar gekregen om het Amsterdamse Bos om te bouwen tot een waar festivalpretpark. Bij binnenkomst werd het al duidelijk; bij A Day at the Park draait het om meer dan de muziek. Naast de verscheidenheid aan muziekgenres en de bijbehorende bekende internationale acts en dj’s, zorgt ADATP jaar in jaar uit voor een visueel hoogstandje. 

Foto: Marc van der Aa

De kleurrijke bende die het festival rijk is brengt me bij binnenkomst even van me apropos. Het Land van Bosse in het Amsterdamse Bos is door ADATP omgetoverd tot een sfeervolle toestand met o.a. de Park stage, de underground stage ‘Under The Radar’, de Flow stage van Franky Rizardo met deep en techhouse, The Playground area, de hippie-achtige Buddha to Buddha area met deep house-rooted dance en de Desperados stage die gerepresenteerd werd door de eigen Amsterdamse Kris Kross en Alamaison. 

Foto: Marc van der Aa

Opvallend was dat met een graad of 25 en deze fraaie locatie het festival niet was uitverkocht. Misschien dat de overdaad aan muziekgenres en de daardoor missende focus daar een rol in speelt. Met Darkraver ging de gemiddelde leeftijd omhoog, maar Mr. Polska hield iedereen jong met een bewonderenswaardig leuke show. Deze man haalde een shitload aan kussens tevoorschijn en ook al is zijn muziek niet per se welke je dagelijks opzet, het is de perfecte muziek voor een giga kussengevecht. 

Foto: Marc van der Aa

Oke, de muziek was misschien een beetje teveel van het goede. Niettemin verdient juist de creatieve invulling van A Day at the Park wat YellowTipi betreft de originaliteitsprijs. Je kunt je volledig mee laten voeren in de sfeer van het festival door de vele vermakende acts, kunst en decors. Creatieve concepten als de oudhollandse klompendans, de graaicultuur waar je net als op een kermis kon graaien naar wegwerpspeelgoed, meisjes die hele grote bellen konden blazen met een touw (wonderbaarlijk), een fanfare op de fiets en dat je op Buddha himself je eigen “wish for the world” kon plakken maakten dit festival een dolle boel. De aanwezigheid van een foodcorner met Loetje zodat je in het zonnetje kunt genieten van je biefstuk met je billen op het gras gaf daarnaast een ultiem ik-chill-hem-keihard-in-het-park-gevoel. Het publiek leek als een kind zo blij met al die prikkels. Zo mag een dagje festivalpretpark altijd wel zijn.