Leestijd: 2 minuten. Afbeelding: Shelley Kruiver

Report over 22fest

22fest: Het ontdekken van hiphop tot house onder één dak

Door Shelley Kruiver op dinsdag 23 mei 2017

De zon schijnt en vol goede moed en met mijn notitieboekje in mijn tas ging ik op pad, want uit eerdere ervaring wist ik dat Shazam mij in de steek zou laten. Dat is één ding wat ik zeker wist naast alle torenhoge verwachtingen die ik na vorig jaar had gecreëerd. 22fest is namelijk een festival wat is opgericht met de bedoeling om nieuwe muziek te ontdekken.

Aangekomen op het knusse Thuishaven terrein twijfelde ik of het hier wel echt was. Hip Amsterdam komt laat blijkbaar. En oké, ik geef toe; ik was achterlijk vroeg omdat ik mijn absolute heldin Linde Schöne wilde zien. Ondanks dat ze voor weinig mensen stond, rockte ze haar nummers, haar attitude en sprong ze door het weinige publiek heen. Want als wij niet naar haar kwamen, kwam zij wel naar ons.

Het terrein druppelt langzaam voller, iedereen strijkt in het zand buiten neer onder de zon en dat blijft helaas een hele tijd zo. De sfeer is goed, de mensen zijn mooi, vriendelijk en iedereen lijkt een relaxte dag te hebben. Het voelt alsof ik op Blijburg lig, met hele toffe achtergrond muziek van de Thump tent, denk aan Philou Louzolo en Suzanne Kraft. De muziek was goed en vernieuwend. Dat is een van de onderscheidende dingen van 22 fest wat mij betreft. Helaas bleven de twee grotere binnen stages waar de muziek was op een handjevol mensen nagenoeg leeg, wat ontzettend zonde was.

Vol goede moed dacht ik dat om 17u de ‘schuurschuur’ open zou gaan en de buitenstage leek het meest op een schuur. Een plattegrond was misschien niet nodig op het kleine, knusse terrein van Thuishaven en ook nergens te vinden, maar toen er om 18u nog geen buitenstage open was ging ik op ontdekkingstocht. Ergens naast de stinkende toiletten vond ik een kleine, volle, schurende, dampende container. Hier ging het los, dit moest ‘schuurschuur’ zijn. Toen het toch een beetje te warm werd binnen, ben ik maar weer even in de zon gaan liggen.

Waar ik blij was met een mini stage die los ging op glijmuziek, was ik ook teleurgesteld dat er dus geen buitenstage kwam die open ging. Goodbye dansen onder de zon. De Duitse chick van Ace Tee, krijgt desondanks de loods aardig gevuld met al haar sexy danseressen en haar 90’s R&B sound en ook Rachel Green en Kojey Radical weten de loods flink aan het bewegen te krijgen.

Helaas kon 22 fest dit jaar niet aan mijn torenhoge verwachtingen voldoen. Of mijn verwachtingen te hoog waren of dat er andere keuzes gemaakt hadden kunnen worden binnen de organisatie en het terrein, daar ben ik nog niet over uit. Ik ben fan van het concept én mijn ervaring van de voorgaande jaren zijn zo goed dat ik alleen maar uit het diepst van mijn hart hoop dat 22 fest zichzelf volgend jaar weer on top of my list kan plaatsen.